As demencias neurodexenerativas e en particular a enfermidade de alzhéimer, por ser esta a máis frecuente entre as persoas diagnosticadas, empezan a situarse no centro de todas as políticas sociais e das planificacións da atención sociosanitaria. A enfermidade de alzhéimer caracterízase por ser unha patoloxía de avance progresivo e dexenerativo do sistema nervioso central que produce, en quen a padece, incapacidade para realizar as actividades básicas, instrumentais e avanzadas da vida diaria. Isto supón que a dependencia absoluta que padece a persoa enferma comporta a perda non só das súas capacidades intelectuais, senón tamén daquelas funcionais que privan de manter unha cotidianeidade normalizada.